Zaufanie

Istotą kultu Bożego Miłosierdzia jest zaufanie i jednocześnie stan pozwalający przyjąć łaski. Musimy ufać w Miłosierdzie Pana! Jezus mówi nam przez Faustynę: ,,Otworzyłem swe serce jako żywe źródło miłosierdzia, niechaj z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżają do tego morza miłosierdzia z wielka ufnością. Grzesznicy dostąpią usprawiedliwienia, a sprawiedliwi w dobrym utwierdzenia. Kto pokładał ufność w miłosierdziu moim, napełnię dusze jego w godzinie śmierci - Swym Bożym pokojem.”(Dz.1520)

Laski z Mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a nim jest- ufność. Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. Wielka mi są pociecha dusze o bezgranicznej ufności ,bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych łask.
Cieszę się, ze żądają wiele, bo moim pragnieniem jest dawać wiele. Smucę się natomiast, jeżeli dusze żądają mało, zacieśniają swe serca.             ( Dz.1578)

,,Jestem miłością i miłosierdziem samym; nie masz nędzy, która by mogła się mierzyć z miłosierdziem moim, ani go wyczerpie nędza, gdyż z chwilą udzielania się – [miłosierdzie moje się] powiększa. Dusza, która zaufa mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza , bo ja sam mam o nią staranie. (Dz.1273)

,,Wszystko, co istnieje, jest zawarte we wnętrznościach Mojego miłosierdzia
głębiej niż niemowlę w łonie matki. Jak boleśnie rani Mnie niedowierzanie Mojej dobroci. Najboleśniej ranią mnie grzechy nieufności          ( Dz.1076)

(...),,Czynie cię sam zależny od twojej ufności; jeżeli ufność twoja będzie wielka, to hojność Moja nie będzie znać miary.”         (Dz.548)

,,(...)Kto ufa miłosierdziu Mojemu ,nie zginie bo wszystkie sprawy jego Moimi są, a nieprzyjaciele rozbijają się u stop podnóżka mojego              .(Dz.723)

Jeśli chcesz podobać się naszemu Panu, ufaj Mu, jeśli chcesz podobać się bardziej, ufaj bardziej, jeśli chcesz podobać Mu się niezmiernie, zaufaj niezmiernie.        Dusze     ufające      są      złodziejami       Jego        łask.
Miłosierdzie Boże jest nieskończone, ale możemy je ograniczać brakiem naszego zaufania Bogu lub brakiem naszego miłosierdzia wobec bliźniego.
Jeśli dusza, w żaden sposób, nie praktykuje miłosierdzia, nie doświadczy go również                        w                                 dzień                             sadu .